Μια αναπάντεχη συνεργασία

Με την Αγγελική δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ. Μιλήσαμε πριν πολλά χρόνια στο τηλέφωνο. Είχα ξεκινήσει μόλις να υφαίνω και με εμπιστεύτηκε να της υφάνω χαλάκια και μαξιλάρια.

 Μου είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος που συνδύασε τα χρώματα, το λιτό ύφος του σχεδίου, πολύ κοντά στα σχέδια που έχουν τα παλιά υφαντά, μνήμες από τη τα υφαντά της γιαγιάς.
Το τηλέφωνό της, για κάποιο μυστήριο λόγο, το είχα ακόμη αποθηκευμένο στη μνήμη.
Έτσι, όταν μετά από χρόνια με ξανακάλεσε, ήταν σα να συνεχίσαμε από εκεί που είχαμε σταματήσει. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν πιο απαιτητικά: δειγματολόγια με τα νήματα που είχα πήγαν και ήρθαν μέχρι να βρούμε το κατάλληλο συνδυασμό, τις υφές και το  χαρακτήρα στα υφάσματα που θέλησε να της υφάνω.

Υφάσματα που έντυσαν έπιπλα παλιά, τα οποία τα ξαναζωντάψε με πολύ φροντίδα και σεβασμό στις ιστορίες που κουβαλούσαν.

Όταν βλέπω τις φωτογραφίες από τα έπιπλα αυτά, πραγματικά ξαφνιάζομαι με το αποτέλεσμα και θαυμάζω το γούστο, το μεράκι και την αγάπη που βάζει η Αγγελική του Sum Orbiri.

Της ζήτησα λοιπόν να μας πει λίγα λόγια για αυτό που κάνει.

Sum orbiri  σημαίνει « κάτω από το δέντρο» σε μια παράφραση της λέξης «ξύλο» στη Βλάχικη διάλεκτο. Η ιδέα είναι η συνέχεια της παράδοσης και η άμεση σχέση του «πριν» με το «μετά».   Γι αυτό και οι δημιουργίες μένουν όσο πιο κοντά στην αρχική μορφή και αίσθηση του κάθε κομματιού.

Η ενασχόληση μου με την αναπαλαίωση ξεκίνησε όταν χρειάστηκε να επισκευάσω μια αγαπημένη πολυθρόνα της γιαγιάς μου που δεν ήθελα να αποχωριστώ.   Βρήκα τη διαδικασία απολύτως διασκεδαστική και δημιουργική.  Το κομμάτι που τραβά συνήθως την προσοχή μου έχει λιτές ,απαλές γραμμές και μια αίσθηση ιστορίας που κουβαλάει μαζί του.  Στην προσπάθεια να μείνω όσο γίνεται κοντά στο παρελθόν και στη φύση ,προτιμώ παλ χρώματα, σε γήινες αποχρώσεις, υφαντά, υφάσματα με μάλλινη υφή, ρετρό επιρροές   και στρογγυλεμένες γωνίες .

Το να αναδεικνύεις ένα έπιπλο που θεωρείται παλιό και άχρηστο, και μετατρέποντάς το σε ένα λειτουργικό κομμάτι για κάθε χώρο ,είναι για μένα θεραπευτική διέξοδος από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα.

  Κάθε στάδιο αναπαλαίωσης αποκαλύπτει και κάτι παραπάνω για το συγκεκριμένο έπιπλο.  Αυτό που κάνει τη διαδικασία ενδιαφέρουσα είναι το ότι συχνά, δημιουργώ μια φανταστική ιστορία γύρω από αυτό , και προσπαθώ να το εντάξω στο περιβάλλον που εγώ έχω φανταστεί.

  Μου αρέσει να δουλεύω έχοντας στο μυαλό μου τον φανταστικό, προηγούμενο ιδιοκτήτη του επίπλου και τις στιγμές στις οποίες το έπιπλο στάθηκε σιωπηλός μάρτυρας.   Είναι μια διαδικασία την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Μπορείτε να δείτε περισσότερα στο site και στη σελίδα της στο facebook